یکی از وظایف پدرومادر، برداشتن اسم خوب برای بچه‌هاست؛ اسم باید هم معنی داشته باشد، هم متناسب باشد و هم در فامیل شبیه نداشته باشد؛ گاه در یک فامیل چندنفر یک اسم دارند که این خوب نیست؛ جز این‌ها اسم باید خوش‌آهنگ و زیبا هم باشد. ما از نظر خودمان این کار را انجام داده‌ایم. زمان جنگ سرد، آمریکا و

اولین مهاجرت ما به کرج، سال ۱۳۰۸ بود؛ بعد از این‌که اختلاف پدرم با دروانی‌ها بالا گرفت دیگر آن‌جا نماندیم؛ کمی بعد، مقداری پنیر داشتیم، بار قاطر کردیم و رفتیم کرج، من و پدرم. پنیرها تقریبا صدکیلو بود؛ بابام همه‌ را یک‌جا فروخت به پسرخاله‌اش؛ به او گفت می‌خواهم بیایم این‌جا و بمانم؛ پسرخاله هم با این کار موافق بود

سال ۱۳۱۶ که وارد برغان شدیم، مدرسه‌ها که باز شد، پدرم، من و خواهرم را گذاشت مدرسه. آن‌وقت من چهارده‌ساله بودم و قبولم نمی‌کردند، اما هرطور بود رفتم و در کلاس اول نشستم. آن‌جا، همه از من کوچک‌تر بودند؛ گفتم «این‌جا نمی‌مانم»؛ رفتم پیش مدیر که «می‌خواهم بروم کلاس بالاتر»؛ گفت «حالا که برای کلاس بالاتر سواد نداری»؛ گفتم «کمی

آموزش که تمام شد، در همان گروهان آتش‌بار خدمت می‌کردم؛ بعد از مدتی افراد با تجربه را در قالب ستون‌های مختلف اعزام کردند به اطراف ایران، اما فرمانده من را نگه داشت برای آموزش افراد جدید؛ این کار در اواخر دوره‌ی سربازی، یعنی نیمه‌ی اول سال ۱۳۲۵، به من واگذار شد. یک‌چهارم کلیه‌ی مسئولیت‌های آن‌جا با من بود؛ هر چهارشبانه‌روز،